Toespraak

Selamat pagi dan selamat datang semua, goedemorgen beste aanwezigen, 

Hartelijk dank voor uw aanwezigheid op deze bijzondere dag. Het is een dag van herinnering, erkenning en respect. Ik sta hier vandaag namens de stichting Werkgroep 60 Jaar Molukkers in Doesburg, en nazaat van een Molukse KNIL-veteraan. 

Vandaag markeert een bijzonder moment: de graven van de Molukse KNIL-veteranen en hun huwelijkspartners komen sinds 1 januari 2023 in aanmerking voor een behoudenswaardige status. Dit is een resultaat van de inspanningen van verschillende leden uit de Molukse gemeenschap van Doesburg, die in 2021 het initiatief namen om hierom te vragen.

Sinds die tijd zijn wij als stichting in gesprek geweest met het college van burgemeester en wethouders, met als doel om postume erkenning te verkrijgen voor de oud-militairen, onze vaders en opa’s, die hun leven hebben gewijd aan het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger. In 2022 stemde de gemeenteraad van Doesburg in met dit voorstel. Vandaag staan wij hierbij stil en plaatsen we een ornament. 

We staan stil bij het leed dat onze vaders en opa’s hebben geleden. Deze KNIL-militairen hebben zich met moed en plichtsbesef ingezet voor Nederland, maar wat volgde was een periode van diep onrecht. Na hun inzet in de oorlog, nadat zij hadden gevochten voor de Nederlandse vlag, stapten zij op dienstbevel op de boot naar Nederland, waar zij niet werden ontvangen met de eer die zij verdienden. In plaats daarvan werden ze geconfronteerd met ontslag op staande voet, dat geen waardering voor hun strijd liet blijken. In plaats van respect te ontvangen voor hun moed en toewijding, werd hun verhaal in de doofpot gestopt en werden zij door de Nederlandse regering totaal genegeerd. De pijn van onze vaders, opa’s en oyangs werd lange tijd niet erkend. Niet alleen zij, maar ook hun partners, onze moeders en oma’s, die steun boden in een onbekend land, werden vaak genegeerd en verkeerd begrepen.

De schofterige behandeling die hen ten deel viel na hun harde werk en opoffering heeft diepe sporen nagelaten. Het leed van deze families werd stil gehouden, hun verhalen bleven vaak onverteld. Maar vandaag zijn wij hier om erbij stil te staan dat het leed wordt erkend. Wij eren hen vandaag, op deze bijzondere dag.

Laten we hun moed erkennen, hun offers waarderen, en hun verhalen blijven delen, zodat we ervoor zorgen dat hun herinneringen en hun geschiedenis nooit meer in de schaduw blijven. Vandaag eren we niet alleen hun verleden, maar ook de invloed die zij hebben gehad op de generaties die na hen kwamen, en die hun cultuur en geschiedenis voortzetten.

Dank voor uw aandacht

 

- Ramiro Tuhuteru